1. "Trzeba się zajmować przyszłością naszego kraju". - "Trzeba mieć plan". - "Musimy się szybko rozwijać, co najmniej 5% rocznie".
2. Tak więc "trzeba dużo więcej inwestować. Potrzebne są zbiorowe państwowe przedsięwzięcia inwestycyjne".
3. "Ale jeśli mają być inwestycje, musi być popyt, także wewnętrzny. Czyli muszą rosnąć płace".
4. "Musi być zlikwidowana ta potężna barykada biurokratyczna" - "Wtedy pójdziemy do przodu".
Mówi potem Jarosław Kaczyński o tym, co jeszcze trzeba, co jeszcze musimy. O stworzeniu zasad sprawiedliwego podziału, o dodatkach 500 zł na każde dziecko. W sumie "musimy naprawić polskie państwo. Bez tego te cele będą nierealne".
Komunistyczne Chiny potrafiły wydobyć się z biedy, więc możemy sądzić, że i w Polsce jest to możliwe. Jest jednak zasadnicza różnica między tymi państwami. Otóż Chiny są suwerenne, a Polska nie jest. Chińczycy budowali od podstaw bazę wytwórczą, podczas gdy Polacy obserwowali, jak im tę bazę kradną lub likwidują.
Skąd pieniądze? - Mówi Jarosław Kaczyński: "Środków na tego rodzaju politykę trzeba szukać i tutaj, i w Unii Europejskiej". Przemilczę "tutaj", a o Unii mogę tylko powiedzieć, że ta organizacja, owszem, weźmie, ale na pewno nie da, tak jak nie dała rolnikom jakichkolwiek rekompensat za utracone dochody w wyniku sankcji czy też naliczyła kilkadziesiąt milionów euro kary za nadprodukcję mleka.
Kończy J. Kaczyński swe przemówienie: "Mamy w Warszawie znakomitego przywódcę, znakomitego kandydata na prezydenta,Jacka Sasina!" - No cóż, z takimi "znakomitymi przywódcami" nie wygrywa się wyborów, szczególnie w Warszawie. Nie ma też szans na (zdecydowane) zwycięstwo w wyborach parlamentarnych.
Ileż by wtedy zresztą było problemów z powstrzymaniem odpływu pieniądza za granicę czy z odzyskaniem zagrabionego majątku i bynajmniej nie chodzi tu o ludzi typu doktora G. Trzeba by wreszcie wytłumaczyć ludziom, co stało się 10 kwietnia 2010 roku.
Czas na systemowe zmiany w Polsce jeszcze nie nadszedł.
