Aleksandr Zacharczenko o aktualnej sytuacji w Donbasie

"Wojnę może przerwać tylko nasze bezwarunkowe zwycięstwo" - rozmowa z Aleksandrem Zacharczenko o realności wojny i ułudzie pokoju, o granicach państw i zdrowym rozsądku.

Walentin Filippow: Dzień dobry, Aleksandr Władimirowicz!

Aleksandr Zacharczenko: Dzień dobry!

Aleksander Zacharczenko, premier DRL

Walentin Filippow: Każdego dnia umierają ludzie. Te śmierci trudno spisywać na karb przypadku albo na głupotę ukraińskich wojskowych. Co dalej? Mińsk-3? Albo rozmawiać... nie ma z kim i nie ma o czym?

Aleksandr Zacharczenko: Rozmawiać zawsze jest o czym. Z kim - to już inne pytanie. Niejednokrotnie oświadczałem, że jeżeli jest chociaż jedna szansa na rozwiązanie pokojowe konfliktu, naszym obowiązkiem jest z tej szansy skorzystać. Doniecka Republika Ludowa jest gotowa do dialogu. Kijowskie władze - jak widać - nie.
Słusznie pan zauważył - ostrzały trwają, umierają ludzie. Każdego dnia obywatele republiki słyszą kanonadę. To nie wygląda na próby dogadania się ze strony Ukrainy.

Co się tyczy Mińska-3, to obawiam się, że w najbliższej perspektywie nie ma alternatywy dla memorandum, podpisanego w Mińsku w lutym. Uważam, że przerwać wojnę czysto politycznymi metodami, jak i czysto wojennymi, już się nie da. Prawdopodobnie Kijów zacznie wsłuchiwać się w głos rozumu, gdy znowu poniesie klęskę, zadaną przez naszą armię. Tak już było po Debalcewie.

Zresztą, kiedy mowa jest o kijowskich oprawcach, apele do rozumu wydają się bezsensowne. Dla nich ważne jest tylko jedno - utrzymać się przy władzy, do której doszli bezprawną drogą. Dlatego oni pójdą na wszystko. Tak więc do Mińska-3 nie dopuścimy. To byłoby po prostu głupie; jestem pewien, że Kijów nie ma zamiaru przestrzegać porozumień.

Walentin Filippow: Czy jest nadzieja na normandzki format? Czy ma ktokolwiek i jakikolwiek wpływ na kijowską juntę?

Aleksandr Zacharczenko: Jak mówią, nadzieja umiera ostatnia. Na Ukrainie dzisiaj jest modnie przedstawiać siebie jako Europę, przysłuchiwać się europejskim i amerykańskim kuratorom. Być może ingerencja Paryża i Berlina mogłaby okazać jakiś wpływ na Kijów.
Inne pytanie: czy potrzeba Europie, by w Donbasie przerwano wojnę? Europejscy politycy rozgrywają swoją partię i - obawiam się - że w tej partii Ukraina jest co najwyżej pionkiem w dużej geopolitycznej konfrontacji z Rosyjską Federacją. Dopóki wojna u nas będzie korzystna dla Europy, ona pewnie nie ustanie. Dokładniej mówiąc, ona może ustać tylko z naszym bezwarunkowym zwycięstwem.

Walentin Filippow: Jeżeli Kijów zdecyduje się na natarcie, jaki jest program minimum dla republik? Granice okręgów? Duża Noworosja? Albo 'przymuszanie do pokoju'?

Aleksandr Zacharczenko: Ja już nie raz mówiłem, ze program minimum to DRL w granicach byłego okręgu Donieckiego. Właściwie osiągnięcie tego celu przez wielu i tak zostanie nazwanym 'przymuszaniem do pokoju'. Wątpliwe jest, czy oprawcy mogą szybko poradzić sobie z taką klęską. Wkrótce w takim razie w Kijowie znowu powstanie jakiś tam Majdan i dojdą do władzy całkiem inni ludzie. Być może z nimi będziemy mogli znaleźć wspólny język. Co się tyczy Dużej Noworosji, to o tym mówić jest na razie za wcześnie. To zagadnienie będziemy rozważać, gdy zwyciężymy.

Walentin Filippow: To nawet nie jest pytanie. Wy to wiecie, ale ja pragnę powtórzyć. Czeka na was nie tylko Mariupol i Sławiańsk. Na was czekają Charków i Odessa, Nikołajew i Chersoń. Na was czeka nawet Tiraspol. Co chcielibyście powiedzieć nam wszystkim? I w czym moglibyśmy wam pomóc?

Aleksandr Zacharczenko: Mariupol i Sławiańsk uwolnimy koniecznie od kijowskich oprawców. W szeregach wojska DRL walczy wielu żołnierzy z tych miast. Co do pozostałej części tak nazywanej Ukrainy, mogę powiedzieć jedno: nie trzeba siedzieć i czekać, założywszy ręce. Jeżeli chcecie pozbyć się bezprawnej władzy, zniszczyć faszystów, zrobić tak, by Ukraina przestała być bezwolną kukiełką w rękach amerykańskich lalkarzy, powinniście wykazywać bardziej aktywną postawę. Nikt nie zrobi waszego życia lepszym za was. Ukraińskim politykom i oligarchom jesteście potrzebni tylko jako mięso armatnie dla osiągania ich celów. Zwycięstwa nie przynoszą na spodeczku z niebieską obwódką; zwycięstwo zdobywa się potem i krwią. A dalej myślcie sami: siedzieć i czekać albo wziąć sprawy w swoje ręce.