Zygmunt Białas Zygmunt Białas
3167
BLOG

Co się dzieje w Rosji - 28.07.2016.

Zygmunt Białas Zygmunt Białas Polityka Obserwuj notkę 4

F. William Engdahl: Rosyjska pięta Achillesa – refleksje z St Petersburga

Przez trzy czerwcowe dni, od 16 do 18, miałem możliwość udziału jako panelista w corocznym Międzynarodowym Forum Ekonomicznym w St. Petersburgu w Rosji. Byłem w Rosji wielokrotnie od czasu amerykańskiego przewrotu na Ukrainie w lutym 2014 roku i zapoczątkowanej wtedy eskalacji sankcji militarnych i gospodarczych, skierowanych przeciwko Rosji. Tegoroczne forum, moje drugie, dało mi rzadką możliwość rozmowy z czołowymi rosyjskimi przedstawicielami życia gospodarczego, od dyrektorów korporacji sektora energetycznego, przez rosyjskie koleje, dystrybutora energii elektrycznej, do wielu drobnych i średnich biznesmenów i szerokiej gamy ekonomistów. Te rozmowy unaoczniły niepewną sytuację dzisiejszej Rosji.

 

Co się dzieje w Rosji - 28.07.2016.

F. William Engdahl

Podczas trzech dni dyskusji w St Petersburgu odkryłem, jak bezbronna jest dzisiaj Rosja. Jej piętą Achillesa jest ideologia, kontrolująca wszystkie stanowiska gospodarcze w rządzie Rosyjskiej Federacji pod przewodnictwem premiera Miedwiediewa. Zgodnie z Konstytucją, przyjętą w czasach chaosu Jelcyna, napisanej pod wpływem, jeśli nie podyktowanej przez doradców z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, polityka gospodarcza jest wspólnie prowadzona przez premiera, ministrów gospodarki, finansów i tak dalej. Rosyjski prezydent, dzisiaj Władimir Putin, jest odpowiedzialny za politykę zagraniczną i obronę.

 

Auf dem Wirtschaftsgipfel in St. Petersburg macht Kremlchef Wladimir Putin Werbung für westliche Partnerschaften. Quelle: ap

Władimir Putin w St Petersburgu

Aby zadanie uczynić niewykonalnym, ożywienie kredytu dla realnych inwestycji w infrastrukturę olbrzymiego kraju jest zadaniem Centralnego Banku Rosji. Bank Centralny otrzymał dwa zadania konstytucyjne, gdy został utworzony jako jednostka niezależna od rządu po rozpadzie Związku Radzieckiego. Bank Centralny ma kontrolować inflację oraz stabilizować kurs rubla wobec głównych walut. Tak jak na Zachodzie, jego rola jest tylko monetarna, nie gospodarcza.

W czerwcu 2015 roku, gdy pierwszy raz uczestniczyłem w Forum, podstawowa stopa procentowa Centralnego Banku Rosji wynosiła 11%. W szczycie tzw. kryzysu rubla w styczniu 2015 roku osiągnęła ona 17%. Oczekiwano, że Elwira Nabiullina, gubernator Banku od 2013 roku, zacznie proces zdecydowanego obniżania stóp procentowych do rozsądnych poziomów. Było to oczekiwane w kontekście polityki innych banków centralnych. Europejski Bank Centralny, Bank Japonii czy Fed obniżyły stopy procentowe do poziomów najniższych od 500 lat, do 0 lub mniej niż 0. Ponadto od stycznia 2016 roku ceny ropy naftowej wzmocniły rubla. Rosja jest największym na świecie eksporterem ropy, a ceny wzrosły o więcej niż 60%, z 30 dolarów za baryłkę do prawie 50 dolarów po sześciu miesiącach.

Oczekiwane obniżenie stóp procentowych nie miało miejsca. Po roku w czerwcu 2016 roku gubernator Nabiullina dokonała pierwszej obniżki stopy procentowej do ciągle zabójczej stawki 10,5%. Chyba warto wspomnieć, że szanowana monetarystka Nabiullina w 2015 roku została uznana za najlepszego szefa banku centralnego przez londyński magazyn Euromoney. To zły omen dla Rosji. W tych samych kategoriach należy oceniać uznanie Międzynarodowego Funduszu Walutowego dla monetarystycznej obrony rubla przeprowadzonej przez Nabiullinę na początku 2015 roku.

Operacja się udała…. pacjent zmarł

Tegoroczne Forum gościło ponad 12 tys. przedstawicieli życia gospodarczego z całego świata. Dowiedziałem się, że w Rosji współistnieją dwa rządy, każdy po przeciwnej stronie. Każde kluczowe stanowisko gospodarcze jest kontrolowane przez monetarystę, wolnorynkowego ekonomistę z grupy którą można nazwać ‚Przedszkolem Gajdara’. Jegor Gajdar był współautorem, razem z Jeffreyem Sachsem z Harvardu, wspieranym przez George Sorosa, radykalnej terapii szokowej, która odpowiedzialna była za kryzys gospodarczy lat 90-tych, za masowe ubóstwo i hiperinflację.

Dzisiaj Przedszkole Gajdara obejmuje ministra finansów Aleksieja Kudrina, faworyta magazynu Euromoney z 2010 roku, także ministra gospodarki Aleksieja Uliukajewa czy wicepremiera Arkadieja Dworkowicza.

Dworkowicz, absolwent Duke University z Karoliny Północnej, jest protegowanym Jegora Gajdara. W 2010 roku za prezydentury Miedwiediewa Dworkowicz zaproponował szalony plan uczynienia z Moskwy międzynarodowego centrum finansowego przez zaproszenie Goldman Sachs i innych głównych banków Wall Street. Można to nazwać zaproszeniem lisa do kurnika. Credo ekonomiczne Dworkowicza to ‚mniej państwa!’. Był on głównym lobbystą wstąpienia Rosji do Międzynarodowej Organizacji Handlu i próbował stręczyć pomysł szybkiej prywatyzacji tych aktywów, które pozostały własnością państwa.

To kluczowa grupa wokół premiera Miedwiediewa, która dławi jakąkolwiek próbę odrodzenia gospodarczego w Rosji. Oni grają według melodii napisanej w Waszyngtonie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Departament Skarbu. Nie jestem w stanie powiedzieć, czy robią to ze względu na swoje przekonania czy z powodu głębokiej nienawiści do Rosji. Efektem ich polityki jest dewastacja rosyjskiej gospodarki. Nałożone przez nich sankcje gospodarcze są o wiele dotkliwsze niż te nałożone przez USA czy EU. Jeśli parta Putina Jedyna Rosja przegra wybory 18 września, to stanie się tak nie ze względu na jego politykę zagraniczną, popieraną przez +80% Rosjan, lecz dlatego że Rosja nie wyczyściła stajni Augiasza z przedstawicieli Przedszkola Gajdara.

Konsensus waszyngtoński

Z różnych rozmów dowiedziałem się szokującej prawdy: oficjalną polityką ekipy gospodarczej Miedwiediewa i Banku Centralnego jest ustalony przez MFW ‚konsensus waszyngtoński’, opisany w nowomowie w Wikipedii:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Konsensus_waszyngto%C5%84ski
program cięć i oszczędności budżetowych. Dzieje się tak mimo tego, że Rosja lata temu spłaciła pożyczki z MFW i nie jest zobowiązana do przestrzegania umów, zawartych z tą organizacją, tak jak to było podczas kryzysu rubla z 1998 roku.

Poza tym Rosja wykazuje jeden z najniższych na świecie wskaźników długu publicznego do PKB, tylko 17%, podczas gdy w Ameryce to jest 104%, a średnio w strefie euro jest to 90%, dużo powyżej dopuszczalnego poziomu 60% ustalonego w Maastricht. W Japonii ten wskaźnik wynosi 229%.

Oficjalna polityka Centralnego Banku Rosji z absurdalnie wysokimi stopami procentowymi to redukcja inflacji z 8% do 4% rocznie w drodze oszczędności budżetowych i redukcji konsumpcji. Żadna gospodarka w znanej nam historii nie przetrwała w dobrej formie polityki gospodarczej wymuszonej redukcji konsumpcji, z pewnością nie Grecja czy jakiekolwiek państwo afrykańskie [przypis: inny przykład to Polska]. Mimo to Bank Centralny Rosji jakby działał według dyspozycji automatycznego pilota, posłusznie śpiewa śmiertelne chorały gregoriańskie MFW, jakby były magiczną formułą. Jeśli Rosja będzie kontynuować politykę monetarystyczną, cynicznie będzie można to skomentować: operacja się udała, pacjent zmarł.

Klub Stołypina

Istnieje spójna i doświadczona opozycja wobec liberalnej sitwy Miedwiediewa. Skupili się oni wokół organizacji zwanej Klubem Stołypina, utworzonego przez grupę rosyjskich ekonomistów w 2012 roku w celu wypracowania kompleksowej alternatywnej strategii zmniejszenia rosyjskiego uzależnienia od rozliczeń dolarowych i ekspansji realnej gospodarki.

Miałem zaszczyt uczestniczyć w dyskusji z kilkoma członkami i założycielami Klubu. Współfundatorem Klubu jest Borys Titow, rosyjski biznesmen i otwarty przeciwnik Kudrina, przewodniczący ogólnorosyjskiej organizacji ‚Biznes-Rosja’. Promuje on potrzebę zwiększenia rosyjskiej produkcji towarów, stymulację popytu, przyciąganie inwestycji i cięcia podatkowe oraz cięcia stopy refinansowej Banku Centralnego. Titow jest również kluczową osobą w rosyjskich inicjatywach zwiększenia współpracy z Chinami. Był przewodniczącym rosyjskiej części rosyjsko-chińskiej Rady Gospodarczej, członkiem prezydium Narodowej Rady Zarządzania Spółek.

Mój panel obejmował również ważnych członków Klubu Stołypina: Siergieja Głazjewa, doradcy prezydenta Rosyjskiej Federacji i Andrieja Klepacza, wiceprezesa państwowego banku VEB. Klepacz był uprzednio wiceministrem gospodarki i dyrektorem departamentu prognoz makroekonomicznych Ministerstwa Rozwoju Gospodarczego i Handlu. Odniosłem wrażenie że są to poważni i zdecydowani ludzie rozumiejący, iż sercem prawdziwie narodowej polityki ekonomicznej są ludzie, a nie inflacja czy jakieś wskaźniki ekonometryczne. (…)
http://journal-neo.org/2016/07/02/russia-s-achilles-heel-reflections-from-st-petersburg/

Przetłumaczył: Tomasz Cukiernik

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka